Cosco go home?

Από την πρώτη στιγμή, και προτού καν ορκιστεί, η νέα κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: την απεργία των λιμενεργατών στον Πειραιά. Που θέλουν την ανατροπή της σύμβασης με τους Κινέζους της κρατικής εταιρείας Cosco.
Το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρό κοινωνικά και οικονομικά. Είναι όμως και πολιτικά: τα συνδικάτα απαιτούν (από τη νέα κυβέρνηση φυσικά) να καταργήσει μια σημαντική συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης με τη μεγάλη αλλά και συνάμα, σε πολλά, που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, απεχθή Κίνα. Που δεν είναι η Μποτσουάνα, με όλον τον σεβασμό για την άξια αυτή χώρα.
Αν η νέα κυβέρνηση ενδώσει, θα δημιουργηθεί ένα προηγούμενο αμφισβήτησης της «συνέχειας του κράτους» αλλά και μια σχέση υποτέλειας απέναντι σε ορισμένα δυναμικά συνδικάτα. Προσθέτοντας σε όλες τις τεράστιες δυσκολίες που συναντούν οι όποιοι ξένοι και ντόπιοι επενδυτές και την ενδεχόμενη ανάγκη να αξιώνουν όταν συναλλάσσονται με το ελληνικό Δημόσιο και την υπογραφή όλων των κομμάτων της Βουλής.
Αν η νέα κυβέρνηση δεν ενδώσει, θα επιτρέψει στην Αριστερά να ισχυρίζεται ότι δεν διαφέρει σε τίποτε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στους ηγέτες της ότι «μας τα έλεγαν». Και ότι θα μας τα πουν στους δρόμους...
Αν κρίνει κανείς από το κεντρικό σύνθημα των συνδικάτων «Cosco, go home» που κοσμεί την είσοδο των εγκαταστάσεων στο Νέο Ικόνιο, το ζητούμενο δεν είναι λίγες ή πολλές εγγυήσεις για τους εργαζομένους αλλά ο επαναπατρισμός των Κινέζων. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα σημαντικό μήνυμα για τους Γερμανούς του ΟΤΕ και για τους νέους ιδιοκτήτες της Ολυμπιακής.
Και υπάρχει και το ερώτημα που αφορά την ουσία: Η σύμβαση αυτή _ και αρκετές άλλες _ είναι ή όχι συμφέρουσα για την οικονομία της χώρας; Και σε τελευταία ανάλυση, πώς η νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζει μετεκλογικά την «υπαρκτή παγκοσμιοποίηση»;
Το δύσκολο αυτό θέμα θα το διαχειριστούν η (εθνοκεντρική) υπουργός Οικονομικών (και Ναυτιλίας) κυρία Λούκα Κατσέλη, ο υπερσυντονιστής αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος, οι άμεσοι συνεργάτες του Πρωθυπουργού, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ή μήπως ο υπουργός Απασχόλησης κ. Ανδρέας Λοβέρδος; Κάποιος ασφαλώς ή όλοι μαζί. Το πολιτικά σημαντικό είναι όμως για την αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης να γίνει κάτι γρήγορα. Και να είναι από κάθε άποψη πειστικό.
Γιατί διαφορετικά τα ανάλογα κρούσματα θα πολλαπλασιαστούν και μια κυβέρνηση σοσιαλιστική θα κληθεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς «κοινωνικό συμβόλαιο», με κάποιες αριστερές μειοψηφίες με αντιστρόφως ανάλογη επιρροή στους «αγώνες».
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Συντάκτης : Ριχάρδος Σωμερίτης
Επεξεργασία : Αλέξανδρος Κουρτέσης