Αυτή η δήλωση έρχεται σε μια στιγμή που το θέμα έρχεται ξανά στο προσκήνιο και από τον διεθνή τύπο. Ο Economist ζήτησε από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση ως τη μόνη βιώσιμη λύση για το χρέος τους. Τί σημαίνει όμως πραγματικά αναδιάρθρωση χρέους;
Ελεγχόμενη πτώχευση. Φυσικά, καθοριστικός παράγοντας στην αναδιάρθρωση χρέους είναι αν αυτή την απόφαση θα την λάβει η εκάστοτε κυβέρνηση μιας χώρας ή αν αυτό το αποφασίζουν οι δανειστές, οι οποίοι τότε θα έχουν και τον τελευταίο λόγο στους όρους που θα επιβάλλουν.
Στην περίπτωση που μια χώρα αποφασίσει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, τότε παίρνει μια απλή αλλά ταυτόχρονα και δύσκολη απόφαση: ενημερώνει τους δανειστές της ότι σταματά να πληρώνει τις δόσεις της, ενώ αντί να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, θα πληρώσει, π.χ., μόνο το 60%. Είναι το λεγόμενο “κούρεμα” ή haircut.
Επίσης, ανακοινώνει ότι αντί να πληρώσει, π.χ., σε 5 χρόνια θα πληρώσει σε 10, ότι αντί να πληρώνει με επιτόκιο 5% θα υπολογίζει τα χρέη της με επιτόκιο 3%, ότι επί τρία χρόνια δεν θα πληρώνει ούτε τόκους ούτε τοκοχρεολύσια μέχρι να ορθοποδήσει η οικονομία της κ.λπ.
Σε αυτή την πρόταση η απάντηση από την πλευρά των δανειστών είναι μόνο μια: να την αποδεχθούν, καθώς σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύουν να μην πάρουν πίσω ούτε ευρώ, με ολέθριες συνέπειες για τις οικονομίες τους και για τις δανείστριες τράπεζες των χωρών τους.
Αυτή η απόφαση σχεδόν πάντα, επιτάσσει και προσωρινή κρατικοποίηση των τραπεζών της χώρας, καθώς δεν θα μπορούν να βγουν στις αγορές να δανειστούν. Φυσικά, η έξοδος από το ευρώ προβάλει ως μια ακόμα λύση, με επιστροφή (αν γίνει αυτό ποτέ στην Ελλάδα) στη .......
