Πολιτικά ατοπήματα, περίεργες τοποθετήσεις τελωνειακών και εφοριακών υπαλλήλων και ένα σαθρό φορολογικό σύστημα επιτρέπουν και διαιωνίζουν μικροκομματικούς χειρισμούς, πελατειακές σχέσεις παρέχοντας παράλληλα την ευκαιρία σε μερίδα των μέσων επικοινωνίας να εμφανιζονται ως υπερασπιστές του δημόσιου βίου. Το πάνθεον της υποκρισίας δεν είναι σημερινό (κάποιοι βέβαια σήμερα το ανακαλύπτουν), καθώς πρόσφατα είναι τα γεγονότα της μακαρίτισσας Σταθέα, με τις αποφάσεις των πολιτικών ιθυνόντων να επηρεάζονται αρχικώς υπηρεσιακά και να καταλήγουν σε διαφορετικές κρίσεις ανώτατων κυβερνητικών παραγόντων. Η υπόθεση Πάχτα, οι φούσκες του χρηματιστηρίου και πολλές άλλες περιπτώσεις προκαλούν, χωρίς ωστόσο να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα.
Τις τελευταίες ημέρες την επικαιρότητα απασχολούν τελωνειακά θέματα, αρχής γενομένης από τη «φιλική» τοποθέτηση του υφυπουργού Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζα, ο οποίος παρακάλεσε τους τελωνειακούς να περιορίσουν το «γρηγορόσημο». Προφανώς ο κ. Ρεγκούζας δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι ο πολιτικά υπεύθυνος για τη διαφθορά υφισταμένων κρατικών υπαλλήλων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του υπουργείου του. Κάτι μάλλον που δεν έχουν κατανοήσει και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι με τον ένα ή άλλο τρόπο προσπαθούν να προαγάγουν και να διατηρήσουν τον δικό τους άνθρωπο. Βέβαια, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε καθιερώσει, τουλάχιστον στο υπουργείο Οικονομικών, την προαγωγή εφοριακών και τελωνειακών υπαλλήλων που πρόσκεινται στους κόλπους της. Μάλιστα, την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε ούτε ένας προϊστάμενος εφορίας με διαφορετικές κομματικές αντιλήψεις από αυτές της τότε κυβερνήσεως. Αντίθετα σήμερα υπάρχουν, ίσως και για διάφορους συντεχνιακούς λόγους. Αλλά το ζήτημα είναι αν είναι σε θέση και οι μεν και οι δε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις - ανάγκες του υπουργείου Οικονομικών.
Το 5ο τελωνείο Πειραιά
Μάλιστα, τα όσα λαμβάνουν χώρα στο 5ο τελωνείο Πειραιά, το μεγαλύτερο τελωνείο της χώρας, δεν έχουν προηγούμενο ή μάλλον έχουν, δεδομένου ότι τα ίδια συνέβαιναν και τα προηγούμενα χρόνια.
Σύμφωμα με πληροφορίες, στο μεγαλύτερο τελωνείο της χώρας από τις αρχές του έτους μέχρι και τις 4 Ιουλίου 2005 διαπιστώθηκαν από τους τελωνειακούς υπάλληλους μόλις 13 κοντέινερ με παραποιημένα προϊόντα. Οι συχνές όμως εμφανίσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών από τις 6 Ιουλίου μέχρι και σήμερα έφεραν στην επιφάνεια 17 επιπλέον κοντέινερ με παραποιημένα προϊόντα ή απλώς αποκαλύφθηκε το λαθραίο φορτίο. Πλέον, το υπουργείο Οικονομικών επανασχεδιάζει τις λανθασμένες, ακόμα και περίεργες τοποθετήσεις. Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών έχουν προτείνει τη μετακίνηση του προϊσταμένου του τελωνείου κ. Νάστου, η κόρη του οποίου κ. Σταυρούλα Νάστου είναι νομική σύμβουλος και στενή συνεργάτης του υπουργού Μεταφορών κ. Μιχάλη Λιάπη.
Επίσης, έχει ζητηθεί η μετακίνηση ή αδρανοποίηση του γενικού διευθυντή τελωνείων κ. Ηλία Ρουσάκη, τον οποίο θεωρούν στο υπουργείο Οικονομικών υπεύθυνο για τη διαρροή της ομιλίας του υφυπουργού στο τελωνειακό συνέδριο.
Φορολογικό σύστημα
Στη μάχη όμως κατά της διαφθοράς θα πρέπει να τεθεί άμεσα το σαθρό φορολογικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιείται όπως βολεύει τον καθένα, ελεγκτή ή ελεγχόμενο. Η «ησυχία» των επιχειρήσεων κοστίζει μέχρι και 2% του τζίρου, ποσά βέβαια που καταλήγουν σχεδόν ακέραια στον κρατικό κορβανά. Παρά το γεγονός ότι ο φορολογικός συντελεστής τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει σημαντικά, οι έλεγχοι, οι ρυθμίσεις τύπου περαίωσης κ.λπ. συνθέτουν ένα μέσο φορολογικό συντελεστή που στην πραγματικότητα ξεπερνάει το 55%.
Το εντυπωσιακό αυτό συμπέρασμα προκύπτει από μελέτη του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, την οποία παρουσίασε ο πρόεδρος της Φορολογικής Επιτροπής, Σταύρος Κώστας, σε ειδική ημερίδα, παρουσία μάλιστα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών. Το «τιμολόγιο» εξαγοράς του... λευκού φορολογικού μητρώου κυμαίνεται από 0,5% - 2% επί του καθαρού τζίρου, ανάλογα με το μέγεθος των επιχειρήσεων, το είδος της δραστηριότητάς τους και της διάθεσης του ελεγκτή.
Το γεγονός αυτό, όπως τόνισε ο κ. Κώστας, «αποτελεί σιωπηρή πεποίθηση, τουλάχιστον μέσα στην ευρύτερη επιχειρηματική κοινότητα, ότι σαν άτυπος στόχος των ελεγκτικών μηχανισμών υπονοείται ένα ποσοστό αναγκαστικών λογιστικών διαφορών, της τάξης του 0,5% έως 2% επί του καθαρού τζίρου.
Αυτές τις διαφορές πρέπει πάση θυσία να τις αποδεχθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Είναι ένα ποσό τεχνητών θα λέγαμε λογιστικών διαφορών, οι οποίες κάτω από την εξυπηρετική νομιμοφάνεια του διοικητικού συμβιβασμού βοηθούν την επιχείρηση να αγοράσει την ησυχία της, κατά το κοινώς λεγόμενο». Ο υπάρχων φορολογικός συντελεστής επί της ουσίας εκφυλίζεται από την πολυνομία, την ασάφεια και τη δυσλειτουργία των ρυθμιστικών διατάξεων που εξυπηρετούν την ασύμμετρη φορολογική αντιμετώπιση των επιχειρήσεων στους ελέγχους. Κύριες αιχμές, η αυθαίρετη απόρριψη γνήσια παραγωγικών δαπανών, αλλά και η αποτροπή των επιχειρήσεων για προσφυγή στη δικαστική εξουσία.
Τις τελευταίες ημέρες την επικαιρότητα απασχολούν τελωνειακά θέματα, αρχής γενομένης από τη «φιλική» τοποθέτηση του υφυπουργού Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζα, ο οποίος παρακάλεσε τους τελωνειακούς να περιορίσουν το «γρηγορόσημο». Προφανώς ο κ. Ρεγκούζας δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι ο πολιτικά υπεύθυνος για τη διαφθορά υφισταμένων κρατικών υπαλλήλων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του υπουργείου του. Κάτι μάλλον που δεν έχουν κατανοήσει και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι με τον ένα ή άλλο τρόπο προσπαθούν να προαγάγουν και να διατηρήσουν τον δικό τους άνθρωπο. Βέβαια, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε καθιερώσει, τουλάχιστον στο υπουργείο Οικονομικών, την προαγωγή εφοριακών και τελωνειακών υπαλλήλων που πρόσκεινται στους κόλπους της. Μάλιστα, την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε ούτε ένας προϊστάμενος εφορίας με διαφορετικές κομματικές αντιλήψεις από αυτές της τότε κυβερνήσεως. Αντίθετα σήμερα υπάρχουν, ίσως και για διάφορους συντεχνιακούς λόγους. Αλλά το ζήτημα είναι αν είναι σε θέση και οι μεν και οι δε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις - ανάγκες του υπουργείου Οικονομικών.
Το 5ο τελωνείο Πειραιά
Μάλιστα, τα όσα λαμβάνουν χώρα στο 5ο τελωνείο Πειραιά, το μεγαλύτερο τελωνείο της χώρας, δεν έχουν προηγούμενο ή μάλλον έχουν, δεδομένου ότι τα ίδια συνέβαιναν και τα προηγούμενα χρόνια.
Σύμφωμα με πληροφορίες, στο μεγαλύτερο τελωνείο της χώρας από τις αρχές του έτους μέχρι και τις 4 Ιουλίου 2005 διαπιστώθηκαν από τους τελωνειακούς υπάλληλους μόλις 13 κοντέινερ με παραποιημένα προϊόντα. Οι συχνές όμως εμφανίσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών από τις 6 Ιουλίου μέχρι και σήμερα έφεραν στην επιφάνεια 17 επιπλέον κοντέινερ με παραποιημένα προϊόντα ή απλώς αποκαλύφθηκε το λαθραίο φορτίο. Πλέον, το υπουργείο Οικονομικών επανασχεδιάζει τις λανθασμένες, ακόμα και περίεργες τοποθετήσεις. Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών έχουν προτείνει τη μετακίνηση του προϊσταμένου του τελωνείου κ. Νάστου, η κόρη του οποίου κ. Σταυρούλα Νάστου είναι νομική σύμβουλος και στενή συνεργάτης του υπουργού Μεταφορών κ. Μιχάλη Λιάπη.
Επίσης, έχει ζητηθεί η μετακίνηση ή αδρανοποίηση του γενικού διευθυντή τελωνείων κ. Ηλία Ρουσάκη, τον οποίο θεωρούν στο υπουργείο Οικονομικών υπεύθυνο για τη διαρροή της ομιλίας του υφυπουργού στο τελωνειακό συνέδριο.
Φορολογικό σύστημα
Στη μάχη όμως κατά της διαφθοράς θα πρέπει να τεθεί άμεσα το σαθρό φορολογικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιείται όπως βολεύει τον καθένα, ελεγκτή ή ελεγχόμενο. Η «ησυχία» των επιχειρήσεων κοστίζει μέχρι και 2% του τζίρου, ποσά βέβαια που καταλήγουν σχεδόν ακέραια στον κρατικό κορβανά. Παρά το γεγονός ότι ο φορολογικός συντελεστής τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει σημαντικά, οι έλεγχοι, οι ρυθμίσεις τύπου περαίωσης κ.λπ. συνθέτουν ένα μέσο φορολογικό συντελεστή που στην πραγματικότητα ξεπερνάει το 55%.
Το εντυπωσιακό αυτό συμπέρασμα προκύπτει από μελέτη του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, την οποία παρουσίασε ο πρόεδρος της Φορολογικής Επιτροπής, Σταύρος Κώστας, σε ειδική ημερίδα, παρουσία μάλιστα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών. Το «τιμολόγιο» εξαγοράς του... λευκού φορολογικού μητρώου κυμαίνεται από 0,5% - 2% επί του καθαρού τζίρου, ανάλογα με το μέγεθος των επιχειρήσεων, το είδος της δραστηριότητάς τους και της διάθεσης του ελεγκτή.
Το γεγονός αυτό, όπως τόνισε ο κ. Κώστας, «αποτελεί σιωπηρή πεποίθηση, τουλάχιστον μέσα στην ευρύτερη επιχειρηματική κοινότητα, ότι σαν άτυπος στόχος των ελεγκτικών μηχανισμών υπονοείται ένα ποσοστό αναγκαστικών λογιστικών διαφορών, της τάξης του 0,5% έως 2% επί του καθαρού τζίρου.
Αυτές τις διαφορές πρέπει πάση θυσία να τις αποδεχθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Είναι ένα ποσό τεχνητών θα λέγαμε λογιστικών διαφορών, οι οποίες κάτω από την εξυπηρετική νομιμοφάνεια του διοικητικού συμβιβασμού βοηθούν την επιχείρηση να αγοράσει την ησυχία της, κατά το κοινώς λεγόμενο». Ο υπάρχων φορολογικός συντελεστής επί της ουσίας εκφυλίζεται από την πολυνομία, την ασάφεια και τη δυσλειτουργία των ρυθμιστικών διατάξεων που εξυπηρετούν την ασύμμετρη φορολογική αντιμετώπιση των επιχειρήσεων στους ελέγχους. Κύριες αιχμές, η αυθαίρετη απόρριψη γνήσια παραγωγικών δαπανών, αλλά και η αποτροπή των επιχειρήσεων για προσφυγή στη δικαστική εξουσία.
Πηγή:Καθημερινή
